Erken probleem
Deze column verscheen in juli 2018 in de regiobladen van Agrio.
De overheid moet eens kritischer naar haar eigen handelen gaan kijken, zo schreef ik in mijn vorige column. Duidelijke voorbeelden daarvan zijn het ammoniakbeleid en de verhoging van de geuremissiefactoren van (met name gecombineerde) luchtwassers. Helaas lijkt hierin nog geen verbetering te zijn gekomen. Zo is de WUR aan het draaien met het toch beschikken over ammoniakdata – al zijn het dan weer niet alle data – en laat de overheid dit in haar Kamerbrief over de “verloren gewaande ammoniakmeetdata” gewoon gebeuren. Een oordeel hierover heeft de overheid niet, althans niet openbaar. Wel laat de overheid zich adviseren over de vraag of er mogelijkheden zijn om een dialoog over de wetenschappelijke onderbouwing van het ammoniakbeleid te starten. Die dialoog heeft naar mijn mening echter pas zin als door alle betrokken partijen wordt erkend dat het ammoniakbeleid niet deugt, de mate waarin en de punten waarop het niet deugt nog daargelaten.
Erkennen dat er een probleem is en wat dat probleem (op hoofdlijnen) is, is immers nodig om een vervolgstap te kunnen zetten en het probleem op te lossen. Door de kop in het zand te blijven steken, zal het probleem op termijn alleen maar groter worden.
Het is hoog tijd dat er in het ammoniakdossier een oplossing komt. Maar daarvoor zal de overheid naar mijn mening dus eerst kritisch naar haar eigen handelen moeten kijken en durven erkennen dat het ammoniakbeleid niet deugt.
Vaak heb ik het idee dat de agrarische sector beter in staat is om kritisch naar het eigen handelen te kijken. Mogelijk wordt de sector daar ook steeds meer toe gedwongen vanwege de politieke en maatschappelijke druk, maar dat maakt het niet minder goed dát het wordt gedaan. Kritisch naar het eigen handelen kijken is hierdoor ook nodig om als agrarische sector toekomstbestendig te zijn. Overigens is zelfreflectie naar mijn mening altijd belangrijk. Ik ben ervan overtuigd dat je dat altijd, in welke vorm dan ook, verder brengt, zowel zakelijk als privé.
Gelukkig zijn er ook ‘dossiers’ waarin het erkennen van problemen en het (daardoor) vervolgens kunnen oplossen van die problemen wel goed lijkt te gaan. Een recent voorbeeld daarvan is het akkoord dat de overheid en de varkenshouderij (de ketenpartijen uit de coalitie Vitale Varkenshouderij) op hoofdlijnen hebben bereikt over een warme sanering van de varkenshouderij. Ook daarvoor was nodig dat alle betrokken partijen erkenden dat er een probleem is en wat dat is. Pas dan kun je immers samen aan een oplossing werken. Het zou fijn zijn als er in de toekomst meer van dergelijke constructieve samenwerkingen kunnen zijn.
mw. mr. Franca Damen
