Voorjaar!
Deze column verscheen in april 2019 in de regiobladen van Agrio.
Wat heerlijk is het toch als het voorjaar weer begint. De zon begint steeds meer te schijnen. Er worden jonge dieren geboren. En buiten komt alles in bloei te staan. Het buitenleven neemt op alle mogelijke manieren toe en mensen krijgen nieuwe energie. Ik geniet dan ook echt van het voorjaar. Ik kan vooral ook genieten van het mooie zicht en de lekkere geur van bloesem.
Nieuwe energie doet iedereen goed. Dat geldt ook voor mezelf. Nadat ik in december door mijn rug ben gegaan, ben ik veel energie verloren aan de aanhoudende pijn. Die pijn kon zelfs niet door morfineachtige pijnstillers worden geminderd. Helaas duurt de pijn, zij het gelukkig in mindere mate, nog steeds voort. De nieuwe energie die het voorjaar met zich brengt, ontvang ik dan ook met open armen.
Als je iemand bent die altijd graag bezig is, is het behoorlijk confronterend als je daarin wordt teruggefloten door je lichaam. Maar nu ik zoveel pijn had, heb ik wel geleerd om beter naar mijn lichaam te luisteren. Ondanks dat het eigenlijk heel voor de hand liggend is om goed naar je lichaam te luisteren, lijken veel mensen dat in de praktijk toch niet goed doen. Daar ben ik er zelf dus ook een van (geweest). Maar stil zitten, zit niet in de aard van het ‘beestje’. Zoals mijn vriend wel eens zegt: “mijn boerenmeisje”. Boeren lijken hierin over het algemeen namelijk een andere mentaliteit te hebben. Ze gaan altijd door en laten zich niet kennen. Ik heb dat altijd een sterke kracht gevonden. Inmiddels denk ik daar wat genuanceerder over. Het is namelijk ook belangrijk om te weten wanneer je een stapje terug moet doen of wanneer het even genoeg is geweest. Daar kan zowel een lichamelijke als een psychische of emotionele reden voor zijn. Als je bent opgegroeid met een mentaliteit om altijd door te gaan, kan het lastig zijn om een keer een grens te trekken. Maar het is zo belangrijk om wel op tijd een grens te trekken; je moet het immers de rest van je leven met je gezondheid doen. Dus daar kun je maar beter zuinig op zijn.
Ik zou willen dat ik me die les eerder had gerealiseerd, want dan waren me mogelijk verschillende ‘gezondheidskwaaltjes’ bespaard gebleven. Voortaan probeer ik dan ook beter naar mijn lichaam te luisteren. Maar de (boeren)mentaliteit van blijven doorzetten zal ik altijd blijven behouden, en daar ben ik trots op. Opgeven is geen optie, maar naar je lichaam luisteren is wel van belang. En dat is geen zwakte, maar een kracht.
mw. mr. Franca Damen
